Είχα λιγο καιρό να γράψω κάτι.
Γενικά το να γράφεις μόνο είναι προβληματικό,αν δεν κάνεις και δεν ωθείς και άλλους να κάνουν δεν μου λέει τίποτα ακόμα και ο μεγαλύτερος θεωτητικός να είσαι.Τα κείμενα πιστεύω αλλάζουν ελάχιστα πράγματα,τα κείμενα που συνδυάζονται με δραστικές πρακτικές και παροτρύνουν προς αυτές λένε αρκετά.
Το σίγουρο και αυτο που έχουμε καταλάβει κάποιοι λίγοι περισσότερο και κάποιοι άλλοι πιο θεωρητικά αλλά όχι ακόμα πρακτικά είναι ότι είμαστε σε ένα από τα κομβικότερα σημεία της σύγχρονης Ιστοριας.Μιας εποχής που περισυλλέγει και συνθέτει την ιστορική γκάμα καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που ουσιαστικά είναι παραχωρήσεις και όχι δικαιώματα.
Είμαστε σε μια εποχή που μας θυμίζει επόχες μεσαίωνα με μηδαμινά εργασιακά δικαιώματα και χωρίς πρόσβαση σε υγεία,ασφάλιση κλπ κλπ.Σε μια εποχή που θυμίζει την πτώση της δημοκρατίας της Βαιμάρης και την άνοδο των ναζί στην εξουσία(ο Χιτλερ με εκλογές βγήκε στην εξουσία για όσους συνεχίζουν και υπερασπίζονται την ελευθερία λόγου που προάγει η δημοκρατία σε αυτούς που εκφράζονται με μαχαίρια βλέπε Χρυσή Αυγή).Μια εποχή που με την καταπάτηση της γης βλέπε Σκουριές Χαλκιδικής για την εξόρυξη χρυσού και την επακόλουθη λεηλασία των φυσικών πόρων από τον κάθε είδους αφεντικό σαν τον Μπόμπολα και την επερχόμενη καταπάτηση της Κρήτικής γης υπό τον μανδύα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας μας θυμίζει τις αντίστοιχες πρακτικές σε Αμερική και Αυστραλία.Μια εποχή που θυμίζει παγκοσμίους πολέμους βλέποντας παιδιά να ψάχνουν στα σκουπίδια για ένα κομμάτι ψωμί και ολόκληρες οικογένειες να κοιμούνται μέσα σε υπονόμους.Μια εποχή που θυμίζει περιόδους δικτατορίας με αναίτιες φυλακίσεις και ξυλοδαρμό συντρόφων και αντιφρονούντων και τους απανταχού κατασταλτικούς μηχανισμούς να είναι έξω από την πόρτα σου.
Μια εποχή που μας υπενθυμίζει ότι τα πάντα θυσιάζονται στον βωμό του κέρδους από τους απανταχού ιστορικά υποστηρικτές του κεφαλαίου και ταξικούς εχθρούς μας.
Τώρα όσοι ακόμα μπορούν να αντιληφθούν πόσο κομβικό είναι το ιστορικό σημείο που ζούμε και μπορέσουν να διανοηθούν ότι προλετάριοι και κεφάλαιο δεν μπορούν πλέον να συνυπάρξουν λόγω της απορρόφησης όλης της ευγενικής μάσκας του καπιταλισμού ,πρέπει να πάρουν ενεργή θέση.
Ο καπιταλισμός έχει αποφασίσει ότι δεν μπορούμε πλέον να πηγαίνουμε χέρι χέρι όπως μέχρι τώρα που μπρόστα στην ευημερία κάποιοι παραμέριζαν τις ιδεολογικές τους διαφορές.Ήρθε η ώρα να το καταλάβουμε και εμείς.
Και το να κατέβεις σε μια απεργία η σε μια πορεία ,όχι δεν λέει κάτι.Χρειάζεται ενεργός και παράλληλος αγώνας σε πολλά μέτωπα και προπάντων κοινωνική απεύθυνση και όχι να κρυβόμαστε πλέον στα καβούκια μας όπως πολλά άτομα του ευρύτερου αντιεξουσιαστικού χώρου που είναι πιο στενόμυαλοι και από τους ΚΚΕδες.
Βλέπω ανθρώπους που δεν κάνουν τίποτα και απλά περιμένουν να πεθάνουν,ίσως έρθει πιο γρήγορα από ότι το περιμένουν.Βλέπω ανθρώπους να κάνουν πράγματα χωρίς μεγάλα αποτελέσματα αλλά με σπουδαίες παρακαταθήκες και βλέπω και ανθρώπους που πετυχαίνουν ουσιαστικότερα αποτελέσματα.Τα πάντα είναι μέσα στο παιχνίδι,μην πτοούμαστε τόσο εύκολα.
Από το πιο απλό να μιλήσεις σε ένα άνθρωπο που δεν είναι πολιτικοποιημένος και να τον κάνεις να πάρει μια γεύση από σένα και αυτών που πιστεύεις μέχρι να κάνεις σπουδαίες παρεμβάσεις με ουσιαστικό χαρακτήρα.Μην τα περιμένεις όλα από την μια ημέρα στην άλλη.Όσο δεν εφησυχάζεσαι,συνειδητά ή μη,θα έρχονται αποτελέσματα.Απλά μην εφυσηχάζεσαι.
Κάποιοι θα σου γυρίσουν την πλάτη,η ζωή είναι πολύ μάταια για αυτούς και δεν έχουν χρόνο για τέτοια.Αυτοί εκτός από ντροπή για την ανθρώπινη ζωή και ανάπτυξη μπορεί να είναι και προκλητικοί.Μην πέσεις στην παγίδα,μην ασχολείσαι καν .Δεν έχει νόημα.Συμφωνώ ότι ο καπιταλισμός εξασφαλίζει ακόμα μια σχετική επιβίωση σε κάποιο κομμάτι ανθρώπων για να του κρατάει κλειστό το στόμα και μακριά από επαναστάσεις και αυτοοργανωμένες αντιδομές.Αυτός ο κόσμος θα μείνει στην εξαθλίωση μέχρι να του κοπεί η όρεξη ξαφνικά αλλά τότε θα είναι αργά,θα έχει διαλέξει στρατόπεδο,το οποίο στρατόπεδο θα είναι το ίδιο που θα τον σκοτώσει.
Αλλά και από εμάς τους ίδιους υπάρχουν πολλές φορές που λοξοδρομούμε,από την παθητική παρουσία σε μια συνέλευση μέχρι την κατάπνιξη της έκφρασής μας επειδή φοβόμαστε το τι θα πει ο μικροαστός συνομιλητής μας.Ήρθε η ώρα να νικήσουμε πρώτα λοιπόν τους εαυτούς μας.
Τώρα θα μου πεις έχεις πάει από το ένα θέμα στο άλλο.Ισχύει αλλά πιστεύω ότι εφόσον δεν υπάρχει ταξική συνείδηση από το μεγαλύτερο σύνολο της τάξης μας δεν μπορεί να γίνεται λόγος για ταξική επανάσταση.Θα πρέπει να δώσουμε ταξικό χαρακτήρα σε κάθε κίνηση προς την κοινωνική απεύθυνση.Δεν είμαστε ελιτιστές ούτε και θα σώσουμε κανέναν.Αν δεν αντιληφθεί ο καθένας την κομβική του υποχρέωση προς την ζωή και την ελευθερία δεν υπάρχει σωτηρία σύντροφοι.
Η ζωή είναι μάταιη αλλά θα την ζήσουμε ώς το μεδούλι.Αυτοοργανωμένα,συντροφικά και αλληλέγγυα.
Από το πιο μικρό που είναι μεγάλο έως το μεγαλύτερο που είναι τεράστιο,όλα είναι ένας αγώνας.Μπορεί να χάνουμε με πολλά γκολ στην πλάτη αλλά αν αρχίσουμε να βάζουμε μερικά γκόλ θα ισοφαρίσουμε και έπειτα θα νικήσουμε.Ούτε με Σαμαρά ,ούτε με Τσίπρα και ούτε με κανέναν.Τέρμα η ανάθεση,μόνοι και μαζί.
Καλό αγώνα.
valuewhatworths 